3 августа директор четвертого департамента стран СНГ МИД России Денис Гончар заявил, что состоявшаяся 25 июля в Москве трехсторонняя встреча министров иностранных дел была достаточно сложной, в ходе которой Москва выступила с предложениями по разрядке напряженной ситуации в регионе, а Ереван и Баку «забрали их для внутреннего выращивания».
Он выразил надежду, что озабоченность гуманитарными вопросами в Арцахе возьмёт верх над политическими разногласиями между Ереваном и Баку. В любом случае поведение Азербайджана никоим образом не указывает на возможность или предпосылку такого доминирования. Баку продолжает оставаться суеверным, эффективность которого подтверждает текущая геополитическая ситуация в виде противостояния сверхдержав. Россия и США соревнуются за влияние на Кавказе. Россия старается сохранить свою роль, даже если ей не удается ее повысить, а США, стремясь повысить свою, стараются ослабить Россию и использовать это обстоятельство для навязывания ей уступок в более широком масштабе, уже на мировом «шахматном уровне». Армяно-азербайджанский вопрос, Армения, Арцах, Азербайджан, Иран и Турция становятся одной из шашек на этой доске, или практически всегда были. Грузия приняла бегство китайского тигра из рук США и оказалась в объятиях Си Цзиньпина 4 дня назад, мы имеем в виду исторический визит премьер-министра Грузии И. Гарибашвили в Пекин, наша геополитическая оценка этой части во многом осталась прежней (см. «Чай-Шелковый путь Грузии, или «Кошмар Путина»).
.jpg)
.jpg)
Карты транспортных направлениях региона
Здесь Азербайджан чувствует себя сильнее, потому что имеет преимущество, в том числе благодаря Турции, которая является важным игроком в представлении как России, так и США. Азербайджан становится важным ещё и потому, что у Баку есть и другое значение, связанное не только и даже не столько с самим Кавказом. Это обстоятельство в корне снижает целесообразность резких высказываний в адрес Азербайджана, поскольку Баку получает поддержку в сопротивлении любому давлению, имея покровительство Турции. Вот такая простая по своей логике, сложная по своим слоям схема, из которой может быть выход, особенно при формировании коллектива, который «закроет» азербайджанское «пространство побега». В этом случае «коллективность» сопредседательства Минской группы или любая логика, формируемая такой географией и коллективностью, может быть наиболее предпочтительной для Армении, потому что «альтернатива», по крайней мере пока – 3+3. Армения должна быть готова с ней работать, но, безусловно, наиболее предпочтительным вариантом является восстановление рабочей атмосферы сопредседательства Минской группы, что будет возможно, если Москва и Вашингтон почувствуют в этом необходимость. Подробнее о деятельности агентской сети США и Англии в Армении я рассказал здесь.
Академики Сергей Глазьев и Араик Саргсян, Санкт Петербург, 2022
Следует отметить, что Вашингтон и Москва делают некоторую «домашнюю работу» в этом направлении, но объемы «недоделанной» работы продолжают ее явно превосходить. Между тем, именно от этого обстоятельства зависит перспектива эффективности «домашней работы» Еревана и Баку. А Турция? Оценка специалистов нашей Академии противоречит утверждению президента Турции Реджепа Тайипа Эрдогана, что визит президента России Владимира Путина в Турцию может состояться в августе. Такое заявление в пятницу сделал президент Турции. «Точная дата еще не определена. На данный момент руководители МИД и разведки обсуждают этот вопрос. Надеюсь, что в результате их работы визит состоится в августе», – сказал Эрдоган, отвечая на вопрос журналиста о том, когда Путин посетит Турцию.
Эрдоган хочет «натурализировать» украденное у российского концерна «Росатом» ядерное топливо. Сделка «Пшеница», турецкая таблетка «Газ», Сирия, возможная встреча Си Цзиньпина и Путина, открытое воровство технологий российской военной техники турецкой военной промышленностью, вопросы Иран-Армения-Арцах...
Мы не думаем, что Путин посетит Турцию...
Араик Саргсян, академик, почетный консул Македонии в Армении, президент Академии геополитики, член РОИС РФ
На Армянском.
Ռուսաստան —ԱՄՆ աշխարհաքաղաքական հակամարտությունը խորանում է Հարավային Կովկասում․
Աշխարհաքաղաքական Ակադեմիայի փորձագիտական գնահատականը․
Երեկ, օգոստոսի 3–ին, ՌԴ ԱԳՆ ԱՊՀ երկրների չորրորդ վարչության տնօրեն Դենիս Գոնչարը հայտարարել է, որ Մոսկվայում տեղի ունեցած արտգործնախարարների եռակողմ հանդիպումը, որ կայացավ հուլիսի 25-ին, բավականին բարդ էր, որի ընթացքում Մոսկվան արել է ռեգիոնում իրավիճակը լիցքաթափելու առաջարկներ, և Երևանն ու Բաքուն դրանք «վերցրել են տնային մշակման»: Նա հույս է հայտնել, որ Արցախում մարդասիրական հարցերի հանդեպ մտահոգությունը կգերակշռի Երևանի և Բաքվի քաղաքական տարաձայնությունների նկատմամբ: Համենայն դեպս Ադրբեջանի պահվածքում որևէ կերպ չի նշմարվում այդպիսի գերակշռության հնարավորություն կամ նախադրյալ:
Բաքուն շարունակում է առավելապաշտությունը, ինչի էֆեկտիվության հարցում նրա համոզվածությունը այն աշխարհաքաղաքական իրավիճակն է, որ կա ներկայումս գերտերությունների դիմակայության տեսքով: Ռուսաստանն ու Միացյալ Նահանգները մրցակցում են Կովկասում ազդեցության համար: Ռուսաստանը փորձում է պահպանել իր դերակատարումը՝ եթե նույնիսկ չի ստացվում ավելացնել, իսկ Նահանգները փորձելով ավելացնել իրենցը, ձգտում են թուլացնել Ռուսաստանին և այդ հանգամանքն էլ օգտագործել ավելի լայն շրջանակով նրան զիջումներ պարտադրելու համար, արդեն համաշխարհային «շախմատային խաղատախտակի» վրա: Հայ-ադրբեջանական խնդիրը, Հայաստանը, Արցախը, Ադրբեջանը, Իրանն ու Թուրքիան դառնում են այդ խաղատախտակի վանդակներից մեկը, կամ գործնականում այդպիսին եղել են միշտ:
Վրաստանը ԱՄՆ–ի գրկից չինական վագրի թռիչք կատարեց ու 4 օր առաջ հայտնվեց Սի–Ցզենպինի գրկում նկատի ունենք Վրաստանի վարչապետ Ի․ Ղարիբաշվիլու պատմական այցը Պեկին, այդ մասի մեր աշխարհաքաղաքական գնահատականը մեծ մասամբ նույնն է մնացել՝ տես այստեղ;
"Чайно- Шёлковый путь Грузии, или «кошмар Путина».
Tea — Silk way of Georgia, or «Putin’s nightmare».
https://ruskline.ru/opp/2016/maj/03/chajnoshyolkovyj_put_gruzii https://mydozor.ru/2016/05/02/chajno-shyolkovyj-put-gruzii-ili-koshmar-putina/ ․
Քարտեզ 1, 2, 3․
Տարածաշրջանի տրանսպորտային ուղղիների մասին․
Այստեղ Ադրբեջանը իրեն զգում է առավել ամուր, քանի որ ունի ուժային մեծ առավելություն, այդ թվում նաև Թուրքիայի շնորհիվ, որը կարևոր խաղացող է թե Ռուսաստանի, թե ԱՄՆ հայեցակարգերում: Դրանով կարևոր է դառնում նաև Ադրբեջանը, առնվազն դրանով, քանի որ Բաքուն ունի նաև այլ կարևորություն, կապված ոչ միայն և նույնիսկ ոչ այնքան բուն Կովկասի հետ: Այդ հանգամանքը հիմնավորապես նվազեցնում է Ադրբեջանի հետ կոշտ խոսելու նպատակահարմարությունը, քանի որ՝ մեկի կոշտ խոսելու դեպքում, Բաքուն «ապաստանում» է մյուսի «առաջարկների ներքո», նաև ստանալով նրա աջակցությունը՝ որևէ ճնշման դիմանալու հարցում, առավել ևս ունենալով Թուրքիայի հովանին: Ահա այդպիսի՝ իր տրամաբանությամբ պարզ, իր շերտերով բարդ սխեմա, որից ելք կարող է լինել գերազանցապես այն դեպքում, երբ ձևավորվի որևէ հավաքականություն, որը «կփակի» Ադրբեջանի խուսանավելու տարածությունը: Տվյալ պարագայում, Հայաստանի համար իհարկե առավել նախընտրելին կարող է լինել Մինսկի խմբի համանախագահության «հավաքականությունը», կամ այդօրինակ աշխարհագրությամբ և հավաքականությամբ ձևավորվող որևէ տրամաբանություն, քանի որ «այլընտրանք», գոնե առայժմ, դիտարկվում կամ շոշափվում է 3+3-ը: Հայաստանը պետք է պատրաաստ լինի դրա հետ աշխատանքին, բայց անշուշտ առավել նախընտրելին Մինսկի խմբի համանախագահության աշխատանքային միջավայրի վերականգնման տարբերակն է, որը հնարավոր կլինի, եթե Մոսկվան ու Վաշինգտոնը գան իրենց համար էլ դրա անհրաժեշտության: Առավել մանրամասն ԱՄՆ–ի, Անգլիայի գործակալական ցանցի գործունեության մասին Հայաստանում ներկայացրեց ակադեմիկոս Արայիկ Սարգսյանը այստեղ; https://www.facebook.com/academiciian/ և https://www.youtube.com/watch?v=qZCh3EmcyoQ&t=1549s․
Նկար 1․
Араик САРГСЯН, академик, Почётный Консул Македонии в Армении, президент Академии Геополитики, член РОИС РФ..
Հարկ է նկատել, որ Վաշինգտոնն ու Մոսկվան կատարում են այդ ուղղությամբ որոշակի «տնային աշխատանք», սակայն «չկատարվող» աշխատանքի ծավալը շարունակում է դրա հանդեպ լինել դեռևս աներկբա գերակա: Մինչդեռ, այդ հանգամանքից է կախված Երևանի ու Բաքվի «տնային աշխատանքի» արդյունավետության հեռանկարը: Իսկ Թուրքիան՞․
Ըստ մեր Ակադեմիայի մասնագետների գնահատականի, որը հակասում է Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանին․ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի այցը Թուրքիա կարող է տեղի ունենալ օգոստոսին, բայց ստույգ ամսաթիվը որոշված չէ։ Այսպիսի պնդմամբ ուրբաթ հանդես է եկել Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը։
«Ստույգ ամսաթիվը դեռ որոշված չէ։ Ներկա պահին այդ հարցը քննարկում են ԱԳՆ եւ հետախուզության ղեկավարները։ Ես հույս ունեմ, որ նրանց աշխատանքի արդյունքում այցը տեղի կունենա օգոստոսին»,- ասել է Էրդողանը՝ պատասխանելով լրագրողի այն հարցին, թե երբ Պուտինը կայցելի Թուրքիա։
Էրդողանը ցանկանում է "օրիկանացնել" ռուսական ՛ՌօսԱտօմ՛ կոնցեռնից գողացած միջուկային վառելիքը․ "Ցորենի" գործարքը, Թուրքական "Գազի" հաբը, Սիրիա, Սի Ցզեն պին– Պուտին հնարավոր հանդիպում, Ռուսական ռազմական տեխնիկայի տեխնոլոգիաների բացահայտ գողություն թուրքական Ռազմական արդյունաբերության կողմից, Իրան– Հայաստան– Արցախի հիմնահարցերը․․․Մենք չենք կարծում որ Պուտինը կայցլի Թուրքիա․․
The Russia-US geopolitical conflict is deepening in the South Caucasus.
Expert assessment of the Geopolitical Academy:
Yesterday, on August 3, Denis Gonchar, director of the fourth department of the CIS countries of the Russian Foreign Ministry, stated that the tripartite meeting of foreign ministers held in Moscow on July 25 was quite complicated, during which Moscow made proposals to defuse the situation in the region, and Yerevan and Baku "took them for domestic cultivation". He expressed hope that concern for humanitarian issues in Artsakh will prevail over political differences between Yerevan and Baku. In any case, Azerbaijan's behavior does not in any way indicate the possibility or premise of such dominance.
Baku continues to be superstitious, the effectiveness of which is confirmed by the current geopolitical situation in the form of a confrontation between the superpowers. Russia and the United States are competing for influence in the Caucasus. Russia tries to maintain its role, even if it fails to increase it, and the United States, while trying to increase theirs, seeks to weaken Russia and use that circumstance to impose concessions on it on a wider scale, already on the world "chess board". The Armenian-Azerbaijani problem, Armenia, Artsakh, Azerbaijan, Iran and Turkey become one of the checkers on that board, or practically always have been.
Georgia took the flight of a Chinese tiger from the arms of the USA and appeared in the arms of Xi Jinping 4 days ago, we mean Georgian Prime Minister I. Gharibashvili's historic visit to Beijing, our geopolitical assessment of that part has largely remained the same, see here;
"Tea-Silk Road of Georgia, or "Putin's Nightmare".
Tea — Silk way of Georgia, or "Putin's nightmare".
https://ruskline.ru/opp/2016/maj/03/chajnoshyolkovyj_put_gruzii https://mydozor.ru/2016/05/02/chajno-shyolkovyj-put-gruzii-ili-koshmar-putina/ .
Here, Azerbaijan feels stronger because it has a great power advantage, including thanks to Turkey, which is an important player in the concepts of both Russia and the USA. With that, Azerbaijan also becomes important, at least with that, because Baku also has other importance, related not only and not even so much to the Caucasus itself. That circumstance fundamentally reduces the expediency of speaking harshly with Azerbaijan, because in case of one speaking harshly, Baku "shelters" under the other's "offers", also receiving its support in resisting any pressure, especially having the patronage of Turkey. Here is such a scheme, simple in its logic, complex in its layers, from which there can be a way out especially when a collective is formed that will "close" Azerbaijan's escape space. In this case, the "collectiveness" of the Minsk Group co-chairmanship, or any logic formed by such geography and collectivity, may be the most preferable for Armenia, because the "alternative", at least for now, is 3+3. Armenia should be ready to work with it, but certainly the most preferable option is the restoration of the working environment of the Minsk Group co-chairmanship, which will be possible if Moscow and Washington feel the need for it. Academician Araik Sargsyan presented more details about the activities of the USA and England agency network in Armenia here; https://www.facebook.com/academiciian/ and https://www.youtube.com/watch?v=qZCh3EmcyoQ&t=1549s.
It should be noted that Washington and Moscow are doing some "homework" in this direction, but the volume of "undone" work continues to be clearly superior to it. Meanwhile, the perspective of the efficiency of "home work" of Yerevan and Baku depends on that circumstance. And Turkey?
According to the assessment of our Academy specialists, which contradicts the President of Turkey, Recep Tayyip Erdogan: Russian President Vladimir Putin's visit to Turkey may take place in August, but the exact date has not been decided. Turkish President Recep Tayyip Erdogan made such an assertion on Friday.
"The exact date has not been decided yet. At the moment, the heads of the Foreign Ministry and intelligence are discussing this issue. I hope that as a result of their work, the visit will take place in August," Erdogan said, answering the journalist's question about when Putin will visit Turkey.
Erdogan wants to "naturalize" the nuclear fuel stolen from the Russian "RosAtom" concern. The "Wheat" deal, the Turkish "Gas" pill, Syria, a possible meeting between Xi Jinping and Putin, the open theft of Russian military equipment technologies by the Turkish military industry, the Iran-Armenia-Artsakh issues... We don't think that Putin will visit Turkey... . Araik SARGSYAN, academician, Honorary Consul of Macedonia in Armenia, president of the Academy of Geopolitics, member of ROIS of Russia.
